Z garażu Janusza Chlasty

JANUSZ CHLASTA
urodził się w rodzinie kolejarskiej 18 lipca 1938 r. w Wilnie.
W 1945 r. rodzina przeniosła się do Kalisza. Szkołę podstawową ukończył w Ostrowie Wlkp. Kolejnym etapem edukacji była Zasadnicza Szkoła Zawodowa i podjęcie pracy w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Ostrowie Wlkp. Jednak główną jego pasją była fotografia. Pierwsze zdjęcie wykonał unikalnym już aparatem Kodak-Box, będąc
w szóstej klasie szkoły podstawowej. Po roku ukazało się jego pierwsze zdjęcie interwencyjne wraz z tekstem w „Głosie Wielkopolskim”.
W 1956 r. pracę zawodową połączył z nauką w Technikum Kolejowym w Bydgoszczy. W tym czasie współpraca z redakcją „Głosu Wielkopolskiego” miała już stały charakter.
W 1959 r. został służbowo przeniesiony do Gniezna. Pracując w PKP jako dyspozytor lokomotywowni, nawiązał fotoreporterskie kontakty z redakcjami „Gazety Chłopskiej”, „Gazety Poznańskiej” i Centralną Agencją Fotograficzną. Doświadczenie w ten sposób nabyte sprawiło, że kiedy w 1965 r. powstał w Gnieźnie miesięcznik „Przemiany”, został jego stałym fotoreporterem. W latach 1972-1979 r. był także fotoreporterem „Głosu Załogi” – międzyzakładowej gazety adresowanej do pracowników gnieźnieńskich zakładów pracy i ich rodzin.
Zmarł w 2013 r.
Był członkiem: Poznańskiego Towarzystwa Fotograficznego, Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej.
Za swoją działalność otrzymał: Odznakę Honorową „Za Zasługi
w Rozwoju Miasta Gniezna” (1981), Srebrny Krzyż Zasługi (1984),
Złoty Krzyż Zasługi (1989).
Jeszcze za życia Janusza, przyjaciele nagabywali go, żeby pokazał swoją twórczość na jakiejś wystawie, żeby udostępnił swoje najciekawsze kadry – wydał album, na który niewątpliwie zasłużył. Artysta zawsze odpowiadał, że wszystko ma w garażu, a taki tam bałagan, że strach wchodzić. Kiedy umarł, na temat tego garażu w środowisku fotografów gnieźnieńskich zaczęły krążyć legendy…